۱
چه بلایی دارد بر سر حق امتیاز هنرمندان می‌آید؟ حق امتیاز هنرمندان از ابتدای پاگرفتن حوزه کریپتو آرت بخشی جدایی‌ناپذیر از آن بود، اما از سال گذشته شاهد بودیم که پلتفرم‌های این حوزه یکی پس از دیگری از وعده‌های خود برای ارائه حق امتیاز دست کشیدند.
در حقیقت، تا زمانی که بازار سنتی هنر برقرار بود، تنها کاری که هنرمندان می‌توانستند انجام دهند، این بود که بنشینند و دست روی دست بگذارند و تماشا کنند که چگونه آثارشان در گالری‌ها توسط کلکسیونرها خریدوفروش می‌شود؛ بدون اینکه خودشان سهمی از این پول‌ها داشته باشند. گذشت و گذشت تا اولین فعالان کریپتو آرت این شیوه را زیر سؤال بردند و دست به تغییر آن زدند. آنها ادعا کردند که حق امتیاز هنرمندان باید محفوظ باشد و اگر آنها نبودند هنر و در نتیجه ارزشی خلق نمی‌شد.
۲
ناامیدکننده‌ترین بخش ماجرا تعریف حق امتیاز به بدترین شکل و در نظر گرفتن آن به‌عنوان هزینه است. برای مثال، در جولای ۲۰۲۲، سودو سواپ از سودو ای‌ام‌ام، یک بازار درون‌زنجیره‌ای ان‌اف‌تی رونمایی کرد. این بازار درون‌زنجیره‌ای در دنیای ان‌اف‌تی‌های فاقد حق امتیاز حسابی سروصدا به پا کرد. بر اساس پروتکل سودو ای‌ام‌ام، حق امتیاز در ازای هزینه‌های گزاف کلکسیونرها در نظر گرفته می‌شود. در همان ماه Yawww، پلتفرم P2P تجاری سولانا، یک بازار ان‌اف‌تی درون‌زنجیره‌ای راه‌اندازی کرد که شعار تبلیغاتی آن حق امتیاز اختیاری بود.
۳
واقعاً از چه زمانی تمرکززدایی با بی‌احترامی به سازندگان و خالقان برابر شده است؟ قرار بود تمرکززدایی در هنر، هنرمندان را از بند قدرت‌های مرکزی رها کند و به آنها قدرت دهد تا بتوانند از حقوق خود دفاع کنند، اما این اقدامات جهت لغو حق امتیاز هنرمندان نه‌تنها آزادی آنها را سلب می‌کنند، بلکه سبب می‌شوند ارزش‌های منسوخ‌شده و ساختارهای قدیمی بتوانند در پوشش جدیدی به رشد خود ادامه دهند.
۴
اعلام اوپن‌سی مبتنی بر اختیاری‌کردن حق امتیاز آخرین ضربه را به کریپتو آرت وارد کرد. با توجه به اینکه پلتفرم‌های وب۲ مثل اینستاگرام هم وارد تجارت ان‌اف‌تی شده‌اند، دیگر چگونه می‌توان توقع داشت حقوق هنرمندان حفظ شود؟ هدف اصلی همیشه توانمندسازی هنرمندان بوده است.
اگر نتوانیم این هدف را محقق کنیم و مدام بهانه بیاوریم که برای حفظ حقوق هنرمندان در دنیای ان‌اف‌تی استاندارد نداریم، صرفاً خودمان را گول زده‌ایم. اوپن‌سی با تغییر نام حق امتیاز به «هزینه» مهر تأییدی بر این قضیه زده است. این روایت نه‌تنها احساسات هنرمندان را جریحه‌دار کرده، بلکه سعی دارد حق امتیاز را وارونه جلوه دهد. پشت پرده این اقدامات چیزی جز حرص و طمع شرکت‌ها نیست